Langzaamaan wordt duidelijk dat informatiebeleid moet aansluiten op de bestaande praktijk en dat beleid richting moet geven aan deze praktijk. Beleid behoort echter ook in te spelen op behoeften en tekortkomingen in de bestaande situatie. De beleidsprocessen moeten daarom aansluiten op wat in de bestaande praktijk binnen organisaties gebeurt. Integratie en koppeling van de operationele beheerprocessen aan het beleid is daarom een randvoorwaarde geworden voor een effectieve en efficiënte informatievoorziening.

Door fusies, overnames en autonome groei worden organisaties groter en complexer. Vaak zijn organisaties opgedeeld in verschillende organisatorische onderdelen zoals werkmaatschappijen en business units, die gebruikmaken van verschillende soorten infrastructuren en informatiesystemen. Daarbij ziet men dat sturing op informatievoorziening op meerdere plaatsen in de organisatie wordt uitgeoefend. Men komt op meerdere plaatsen proceseigenaren, systeemeigenaren, functioneel beheerders, informatiemanagers en informatieconsultants tegen. Ook leveranciers beslissing vaak over invulling van informatievoorziening. Zelden liggen deze verschillende sturingen in elkaars verlengde en vaak realiseert men zich niet dat deze sturingen raakvlakken met elkaar hebben. Het is dus niet meer zo dat er een eenduidige sturing is binnen de gebruikersorganisatie op de informatievoorziening. Maar om te komen tot een goede informatievoorziening of deze goed te houden is dat wel noodzakelijk.